Ακολουθούσαν ευλαβικά το άλογο

Λίγο αργότερα, ο ντόπιος είδε το άλογο να περπατά αργά πίσω στο δάσος, ενώ οι λύκοι το ακολουθούσαν. Κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς κατάφερνε το άλογο να μείνει τόσο ήρεμο. Ήταν ένα μυστήριο για όλους. Οι ντόπιοι πίστεψαν ότι θα ήταν η τελευταία φορά που έβλεπαν το άλογο. Αλλά, έκαναν πολύ λάθος. Μετά από αυτό, οι ντόπιοι αποφάσισαν να συζητήσουν μεταξύ τους για να δουν τι θα κάνουν. Έπρεπε απλώς να αφήσουν το άλογο στη μοίρα των λύκων ή να προσπαθήσουν να το σώσουν; Αποφάσισαν να ρωτήσουν στο χωριό μήπως έλειπε από κανέναν το συγκεκριμένο άλογο. Ο ιδιοκτήτης έπρεπε να μάθει τι είχαν δει εκείνη τη μέρα. Προς μεγάλη τους έκπληξη, σε κανέναν στο χωριό δε φαινόταν να του λείπει κάποιο άλογο. Οι ντόπιοι, στην προσπάθεια τους να βρουν τον ιδιοκτήτη, συνάντησαν μία γυναίκα που ήξερε πολύ καλά για ποιο άλογο μιλούσαν. Ήξερε το χρώμα της τρίχας του και το είχε δει στο παρελθόν.

Η ιστορία της γυναίκας

Η γυναίκα το είχε δει μία βδομάδα νωρίτερα από την ημέρα που το είχαν κάνει οι ντόπιοι. Περπατούσε στην άκρη του δάσους, όταν είδε στην κορυφή ενός λόφου, ένα άλογο περικυκλωμένο από μία αγέλη λύκων. Το άλογο ήταν μόνο του και η γυναίκα σκέφτηκε τα χειρότερα για το μέλλον του. Πλέον, πολλοί χωρικοί μιλούσαν για αυτό. Ήταν σίγουροι ότι η αγέλη λύκων δεν είχε σκοπό να φάει το άλογο. Η υπόθεση είχε γίνει τόσο γνωστή που τρεις ντόπιοι αποφάσισαν να προσπαθήσουν άλλη μία φορά να εντοπίσουν τα ζώα. Το έκαναν την επόμενη μέρα. Πράγματι, είδαν ξανά το θέαμα με το άλογο και τους λύκους. Αυτή τη φορά τα ζώα εμφανίστηκαν πιο κοντά στο χωριό. Οι ντόπιοι επιβεβαίωσαν ότι οι λύκοι δεν είχαν σκοπό να φάνε το άλογο. Το εντόπισαν σε ένα χωράφι και περίπου τρία μέτρα πίσω του βρισκόταν η αγέλη. Αυτό το θέαμα μπέρδεψε τους πάντες. Οι ντόπιοι αποφάσισαν να βγάλουν μερικές φωτογραφίες τα ζώα, έτσι ώστε να τα μοιραστούν στη συνέχεια στο διαδίκτυο.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης

Λίγες ώρες αργότερα, αφού τα ζώα είχαν φύγει, οι φωτογραφίες που τραβήχτηκαν είχαν αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μέσα σε λίγα λεπτά, οι εικόνες είχαν αναδημοσιευτεί σε πολλούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο και η ιστορία είχε γίνει ενδιαφέρουσα παντού. Ένας από αυτούς που είδε τις εικόνες ήταν ο Ντίλαν. Ο Ντίλαν ήταν ένας νεαρός κυνηγός και βρήκε τις φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Στην αρχή νόμιζε ότι οι εικόνες είχαν δεχθεί επεξεργασία από κάποιο πρόγραμμα. Όμως, τα ζώα είχαν τραβηχτεί από διαφορετικές οπτικές γωνίες και γρήγορα πείστηκε ότι ήταν αληθινές. Όταν κατάλαβε ότι αυτό που έβλεπε ήταν αληθινό και μοναδικό, του ήρθε η επιθυμία να το δει από κοντά. Αυτή η σκέψη έγινε εμμονή για τον Ντίλαν και δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι. Τι να συνέβαινε στο απέραντο δάσος της Αλάσκας;

Τέσσερις ώρες οδήγηση

Ο Ντίλαν, μετά από λίγο δεν μπορούσε να μείνει ήρεμος. Μάζεψε τον κυνηγετικό του εξοπλισμό και ξεκίνησε για το χωριό που ήταν περίπου τέσσερις ώρες με το αυτοκίνητο. Οι προθέσεις του Ντίλαν δεν ήταν τόσο καλές. Αλλά, θα ήθελε να τις κρατήσεις σαν μυστικό μεταξύ εκείνου και του αλόγου. Αν τον ρωτούσαν οι ντόπιοι, ήταν πρόθυμος να δείξει την αγάπη του και τον ενδιαφέρον για τα ζώα. Αλλά, στην πραγματικότητα, ήθελε να πυροβολήσει το άλογο και να βάλει ως τρόπαιο. Ο Ντίλαν μάζευε τέτοιου είδους τρόπαια σε όλη την Αμερική και να σκοτώσει τον “Βασιλιά των Λύκων” θα ήταν μια υπέροχη ιστορία για εκείνον. Παρόλο που ήταν τέσσερις ώρες οδήγηση με το αυτοκίνητο, ο κυνηγός ήξερε πολύ καλά αυτές τις περιοχές, οπότε η συζήτηση με τους ντόπιους δεν του ήταν πρόβλημα. Μετά βίας μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει ότι ήταν από άλλη κομητεία. Το αυτοκίνητο του είχε νόμιμη πινακίδα κυκλοφορίας στην Αλάσκα.

Λειτουργώντας υπό άκρα μυστικότητα

Ο Ντίλαν κρατούσε υπό άκρα μυστικότητα τις προθέσεις του, καθώς οι ντόπιοι έβλεπαν το άλογο σαν μύθο. Γινόταν στην πραγματικότητα ένας τοπικός μύθος που όλοι είχαν ακούσει μέσω φίλων, οικογένειας και γνωστών. Ο Ντίλαν το κατάλαβε αμέσως αυτό και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν έπρεπε να μάθει κανείς τους σκοπούς του. Ο άνδρας έμεινε σε ένα μοτέλ λίγο πιο μακριά από το χωριό. Σχεδίαζε να πάει το επόμενο πρωί στο δάσος για να ψάξει το άλογο και τους λύκους. Δεν ήθελε να ρισκάρει, να επισκεφτούν τα ζώα το χωριό άλλη μία φορά. Αυτό θα μεγάλωνε τον μύθο ακόμα περισσότερο. Ξεκίνησε το κυνήγι με το πρώτο φως της μέρας. Όταν ο Ντίλαν μπήκε στο δάσος επικρατούσε ησυχία. Ο νεαρός κυνηγός είχε περάσει πολύ χρόνο στη φύση και εκεί κάτι του τράβηξε το μάτι. Ήταν κάτι συνηθισμένο να υπάρχει λιγότερη ζωή στα δάση τον Χειμώνα, λόγω του κρύου, αλλά αυτή η ησυχία ήταν ασυνήθιστη.

Χωρίς ζώα

Όπου και αν πήγαινε ο Ντίλαν, δεν μπορούσε να δει ή να ακούσει κανένα ζώο. Ο κυνηγός ήξερε πώς να εντοπίσει ένα ζώο όταν βρισκόταν κοντά του. Μήπως κάτι τα είχε τρομάξει; Μπορεί αυτό να το έχει κάνει η αγέλη των λύκων με το άλογο; Όταν κοίταξε το ρολόι του, συνειδητοποίησε ότι έχουν περάσει ήδη τρεις ώρες από τη στιγμή που βγήκε από το αυτοκίνητο του. Ενώ εξακολουθούσε να περπατάει στο δάσος, κάποια στιγμή ήταν έτοιμος να εγκαταλείψει την προσπάθεια. Όμως, κάτι ζωντανό του τράβηξε την προσοχή. Αυτό το ουρλιαχτό ήταν σίγουρα από λύκο. Σταμάτησε λίγα λεπτά για να ακούσει και αμέσως κατάλαβε ότι μια ολόκληρη αγέλη λύκων είναι κοντά του. Ο Ντίλαν γνώριζε αρκετά καλά την περιοχή. Ο στόχος ήταν πολύ κοντά…

Ακολουθώντας την αγέλη

Ο νεαρός κυνηγός έβαλε τα πάντα στο σακίδιο του, εκτός από το τουφέκι του, που το τέντωσε στην πλάτη. Ήθελε να το έχει κοντά του για να το πιάσει γρήγορα σε περίπτωση που χρειαστεί. Άρχισε να περπατάει από το σημείο που έβγαιναν οι ήχοι, με όσο το δυνατόν λιγότερο θόρυβο μπορούσε να κάνει. Ο ήχος φαινόταν να μην είναι σταθερός. Ο Ντίλαν ήξερε ότι έπρεπε να είναι πιο γρήγορος αν ήθελε να σκοτώσει το άλογο, γιατί σύμφωνα με τις προβλέψεις του οι ήχοι της αγέλης κινούνταν προς το χωριό. Εάν το άλογο πλησίαζε πολύ στο χωριό, οι ντόπιοι θα μπορούσαν ενδεχομένως να τον δουν να το πυροβολεί. Αν γινόταν αυτό, όλα θα είχαν τελειώσει. Ο Ντίλαν άλλαξε στρατηγική. Προσπαθούσε να μην κάνει θόρυβο αλλά πήγαινε αργά. Άρχισε να τρέχει μέσα στο δάσος από εκεί που προέρχονταν ο ήχος. Υπήρχε μία πιθανότητα το άλογο να φοβηθεί, οπότε ο κυνηγός αποφάσισε να σταματήσει μόλις έχει οπτική επαφή.

Εντοπίζοντας το άλογο

Δεν του πήρε πολύ ώρα. Ο Ντίλαν εντόπισε το άλογο μέσα από τα δέντρα. Πάγωσε για λίγο, μη γνωρίζοντας αν το ζώο τον είχε ήδη προσέξει. Το ψηλό άλογο είχε σίγουρα ασπρόμαυρη γούνα. Θα μπορούσε να είναι το άλογο για το οποίο μιλούσαν όλοι; Όταν πλησίασε λίγο ακόμη, είδε όλη την εικόνα. Τουλάχιστον τέσσερις λύκοι έκαναν κύκλους γύρω από το άλογο, το οποίο φαινόταν πολύ ήρεμο. Ο κυνηγός έμεινε έκπληκτος από αυτό το γεγονός. Το άλογο φαινόταν να μη φοβάται καθόλου, όσο οι λύκοι απλά το ακολουθούσαν. Ο νεαρός κυνηγός είχε δει αρκετά. Αποφάσισε να πέσει στα γόνατα και να κοιτάξει μέσα από το τουφέκι του. Δεν μπορούσε να εστιάσει. Ήταν σχεδόν αδύνατον, καθώς το άλογο κινούνταν ανάμεσα από τα δέντρα.

Είχε μόνο μία ευκαιρία

Μια ευκαιρία είχε μόνο ο Ντίλαν και αυτό το γνώριζε πολύ καλά. Ήξερε ότι έπρεπε να ενεργήσει γρήγορα, αλλά αν έχανε τον στόχο ο ήχος θα ειδοποιούσε όλα τα ζώα. Κανονικά η αγέλη των λύκων θα έπρεπε να τρομάξει, αλλά ο Ντίλαν δεν είχε αποκλείσει το γεγονός ότι δε θα του επιτεθούν. Ο Ντίλαν μπήκε σε σκέψεις. Είτε αστοχούσε, είτε πετύχαινε τον στόχο δεν ήταν σίγουρος ότι οι λύκοι δε θα του έκαναν επίθεση. Για να το αποτρέψει αυτό, κοίταξε γύρω του την περιοχή για να έχει το πλεονέκτημα. Δεν υπήρχε τίποτα τριγύρω του που να ήταν κατάλληλο σημείο. Αποφάσισε να ακολουθήσει λίγο το άλογο και την αγέλη των λύκων, μέχρι που έκανε ένα διάλειμμα. Ο κυνηγός άφησε τα ζώα λίγο να απομακρυνθούν, καθώς βρήκε ένα σημείο που δεν είχε πιάσει χιόνι.

Το τέλειο δέντρο

Υπήρχε ένα δέντρο που ήταν εύκολα αναρριχώμενο. Αυτό το δέντρο, θα τον ανέβαζε λίγα μέτρα πάνω από το έδαφος. Ο Ντίλαν νόμιζε ότι θα είχε το καλύτερο πλεονέκτημα. Ανέβηκε αργά και έκατσε πάνω σε δύο από τα κύρια κλαδιά του δέντρου. Ήταν ή τώρα ή ποτέ. Το άλογο και η αγέλη των λύκων δεν είχαν καταλάβει την παρουσία του άνδρα. Ο Ντίλαν φορούσε ειδικά ρούχα που εμπόδιζαν τα ζώα να τον μυρίσουν. Το άλογο και οι λύκοι ήταν απασχολημένοι με κάτι άλλο. Κάτι, που ο κυνηγός δεν είχε δει ακόμα. Τα κλαδιά που είχε στηριχθεί ο Ντίλαν έμοιαζαν αρκετά σταθερά για να στηρίξουν το βάρος του. Πήρα αργά το τουφέκι του και κοίταξε με το δεξί του μάτι μέσα από το σκόπευτρο. Όταν ήταν έτοιμος να πυροβολήσει, άκουσε το ένα κλαδί να σπάει από κάτω του.

Έπεσε δυνατά

Πριν προλάβει να καταλάβει τι συμβαίνει, όλα τα κλαδιά στα οποία στηριζόταν άρχισαν να σπάνε και ο Ντίλαν έπεσε στο έδαφος με πολύ θόρυβο. Έκλεισε τα μάτια του, πιστεύοντας ότι αυτό θα ήταν το τέλος του. Όμως, αυτή τη φορά θα μπορούσε να είναι χαρούμενος με το κρύο που επικρατούσε, καθώς το χοντρό χιόνι του έσωσε τη ζωή. Σίγουρα πόνεσε, αλλά κατάλαβε γρήγορα ότι δεν είχε σπάσει κάποιο κόκκαλο. Αλλά, η ανακούφιση ήταν προσωρινή. Άκουγε το ουρλιαχτό των λύκων να πλησιάζει. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι τον είχαν ακούσει και μάλλον τον είχαν δει να πέφτει κάτω. Όταν έπεσε με το κεφάλι στο χιόνι, ήταν σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί τους και οι λύκοι του έδειχναν τα κοφτερά τους δόντια.

Το άλογο τον πλησίασε

Οι λύκοι δεν επιτέθηκαν στον Ντίλαν. Στην πραγματικότητα έκαναν χώρο στο άλογο που ερχόταν για να τον πλησιάσει. Το άλογο, έμοιαζε ο αρχηγός της αγέλης και ερχόταν για να αποφασίσει για τη μοίρα του Ντίλαν. Ο άνδρας μετά βίας μπορούσε να κουνηθεί καθώς το πρόσωπο του αλόγου πλησίαζε όλο και περισσότερο στο δικό του. Κρατούσε τα μάτια του κλειστά καθώς το ζώο τον μύριζε προσεκτικά. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα, αλλά για τον Ντίλαν έμοιαζαν αιώνες πριν καταλάβει τη ζεστή ανάσα του αλόγου να απομακρύνεται από κοντά του. Όταν άνοιξε τα μάτια του, το άλογο είχε γυρίσει και έφευγε αργά από κοντά του. Η θυμωμένη συμπεριφορά των λύκων είχε υποχωρήσει και άρχισαν να ακολουθούν το άλογο μακριά από τον Ντίλαν. Όμως, δεν έδειχναν να βιάζονται να φύγουν μακριά του.

Ο Ντίλαν ηρέμησε

Ο Ντίλαν σηκώθηκε προσεκτικά και έκανε μερικά βήματα πίσω. Εξακολουθούσε να φοβάται ότι τα ζώα μπορεί να άλλαζαν συμπεριφορά, αλλά δεν υπήρχε κανένα σημάδι που να το αποδείκνυε αυτό. Το άλογο σταμάτησε να τον μυρίζει και φαινόταν να είχε χάσει το ενδιαφέρον του για αυτόν. Επίσης, ήταν σαφές ότι δεν τον έβλεπαν ως απειλή. Ήταν με την πλάτη γυρισμένη προς τον άνδρα, χωρίς κανένα μέλος της αγέλης να τον παρακολουθεί. Πώς θα μπορούσαν αυτά τα ζώα να έχουν τόσο αυτοπεποίθηση; Δεν είχαν κακές εμπειρίες με ανθρώπους στο παρελθόν; Ή μήπως ήταν καθαρά θέμα του αλόγου; Ίσως, το άλογο να είχε μεγαλώσει με ανθρώπους πριν πάει στο δάσος. Θα μπορούσε να είχε μάθει να εμπιστεύεται τους ανθρώπους. Όπως φαίνεται, οι λύκοι ακολουθούσαν το παράδειγμα του. Αυτό μεγάλωσε την περιέργεια του Ντίλαν να μάθει περισσότερα.

Ο αρχηγός της αγέλης

Πλέον, ο Ντίλαν ήταν σίγουρος ότι αυτοί οι λύκοι δεν προστάτευαν απλά το άλογο, αλλά το ακολουθούσαν, κάνοντας αυτό που ήθελε. Ακόμη και εκείνη τη στιγμή, το άλογο φαινόταν να έβγαζε τη διαδρομή που θα ακολουθήσουν οι λύκοι. Ο Ντίλαν αποφάσισε να μείνει λίγο ακόμη μαζί τους. Ήταν σε απόσταση ασφαλείας για να είναι σίγουρος και ταυτόχρονα να μη χάσει την οπτική επαφή. Τα ζώα δε φοβόντουσαν, όσο γνώριζαν ότι ο άνδρας τα παρακολουθεί. Ίσως, να ήταν μια επικίνδυνη απόφαση για τον κυνηγό, αλλά θα του έδινε τις απαντήσεις που τόσο πολύ ήθελε. Μετά από περίπου μία ώρα περπάτημα, το άλογο και η αγέλη των λύκων σταμάτησαν σε ένα συγκεκριμένο δέντρο και το μυστήριο άρχισε να ξετυλίγεται.

Δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του

Ο νεαρός κυνηγός έτριβε τα μάτια του για να βεβαιωθεί ότι αυτό που έβλεπε ήταν αληθινό. Αυτό που παρατηρούσε ο Ντίλαν ήταν αδύνατο! Στο παρελθόν, είχε δει κάποιες φορές περίεργες συμπεριφορές των ζώων, αλλά αυτό που έκανε το άλογο ήταν σίγουρα μοναδικό. Ωστόσο, αυτό εξήγησε γατί οι λύκοι ακολουθούσαν το άλογο για τόσο καιρό, χωρίς να το σκοτώσουν. Υπήρχε ένα είδος συνεργασίας μεταξύ τους και φαινόταν ανήκουστο. Τώρα, όλα τα ερωτήματα είχαν απαντηθεί για αυτή την παράξενη αγέλη λύκων. Με τους λύκους να περιμένουν ήρεμα, το άλογο σηκώθηκε στα δύο του πόδια και προσπάθησε να φτάσει όσο πιο ψηλά μπορούσε στο δέντρο. Ήθελε να βγάλει κάτι από αυτό. Ο Ντίλαν είχε ξεχάσει πόσο ψηλό ήταν το άλογο. Οι λύκοι σίγουρα δεν μπορούσαν να φτάσουν τόσο ψηλά στο δέντρο.

Ένα παγωμένο αγριογούρουνο

Αλλά, τι το ιδιαίτερα είχε αυτό το δέντρο; Ο Ντίλαν παρατήρησε μια παλιά κυνηγετική παγίδα στην οποία υπήρχε μέσα ένα αγριογούρουνο. Είχε παγώσει μέχρι θανάτου πάνω στο δέντρο. Κάποιος στην περιοχή, είχε προφανώς στήσει αυτή την παγίδα, αν και οι πιθανότητες να επιστρέψει σε αυτό το μέρος ήταν ελάχιστες, λόγω του κρύου που είχε. Ο Ντίλαν σκέφτηκε ότι υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιες παγίδες δέντρων σε αυτό το δάσος. Οι ντόπιοι τις στήνουν για να φάνε, καθώς η πρόσβαση στα σούπερ μάρκετ δεν είναι πάντα εύκολη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον πολλοί εξαρτιόνται από το κυνήγι άγριων ζώων για την τροφή τους. Το στήσιμο τέτοιων παγίδων είναι μια παλιά παράδοση. Οι λύκοι πιθανότατα μύρισαν αυτά τα αιχμαλωτισμένα ζώα και παρατήρησαν ότι θα μπορούσαν να είναι μια λογική πηγή τροφής για τους κρύους Χειμερινούς μήνες. Η αγέλη των λύκων θα μπορούσε να είχε οδηγήσει το άλογο σε αυτά τα σημεία του δάσους, ώστε να πάρουν το γεύμα τους.

Η απόφαση του Ντίλαν

Ο νεαρός κυνηγός άρχισε να σκέφτεται όλο και περισσότερο. Έγινε φανερό για εκείνον ότι σαν αντάλλαγμα θα έπρεπε να αφήσει το άλογο να ζήσει. Μάλιστα, οι λύκοι θα προστάτευαν το άλογο σαν κανονικό μέλος της αγέλης. Ο Ντίλαν δεν μπορούσε να πιστέψει ότι ήταν μάρτυρας αυτής της συνεργασίας και τα είδε όλα μπροστά του. Βλέποντας πώς αυτά τα πολύ διαφορετικά ζώα συνυπάρχουν και εξαρτώνται το ένα από το άλλο, έκανε τον Ντίλαν να σκεφτεί δύο φορές να σκοτώσει το άλογο. Πραγματικά, δεν ήταν πλέον σίγουρος τι να κάνει. Χρειαζόταν άλλο ένα τρόπαιο ή ήταν πιο σημαντικό αυτή η αγέλη να κρατήσει τον δεσμό της; Βαθιά μέσα του ήξερε ότι έπρεπε να τους αφήσει στην ησυχία τους και έτσι αποφάσισε να πάει σπίτι του και δεχτεί την απώλεια του τροπαίου. Επίσης, ο νεαρός αποφάσισε να μην πει τίποτα σε κανέναν, έτσι ώστε ο θρύλος μεταξύ των ντόπιων να συνεχίσει να υπάρχει.