Ο καλύτερος της φίλος
Υπήρχε μια γυναίκα που πήγαινε κάθε μέρα για ψάρεμα κοντά στη ρώσικη πόλη Novosibirsk. Πάντα περίμενε υπομονετικά για να πιάσει τα ψάρια της. Δε θα υπήρχε τίποτα το κακό στην ιστορία, αν κατά τη διάρκεια του αγαπημένου της χόμπι δε βρισκόταν μια αρκούδα δίπλα της. Η αρκούδα πήγαινε μαζί της για ψάρεμα και οι δυο τους έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Μέχρι που μια μέρα πήγαν για ψάρεμα και κάτι πολύ περίεργο συνέβη…
Το ψάρεμα
Η Βερόνικα έβγαινε με τη βάρκα της κάθε μέρα για ψάρεμα. Εκτός από το αγαπημένο της χόμπι, είχε σίγουρα ένα πιάτο φαγητό στο σπίτι. Πάντα καθόταν δίπλα της αυτό το άγριο ζώο που ονομαζόταν Άρτσι. Η αρκούδα φαινόταν να απολαμβάνει τη ζωή της δίπλα στη Βερόνικα. Μερικές φορές τη βοηθούσε να κάνει κουπί όταν εκείνη ήταν αρκετά κουρασμένη. Οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να πιστέψουν, πως αυτή η γυναίκα είχε καταφέρει να ζει με την αρκούδα, με αυτόν τον τρόπο. Όμως, όταν μάθετε την αρχή της φιλίας τους, τότε σίγουρα θα καταλάβετε κι εσείς…
Η αρχή της φιλίας
Η Βερόνικα έσωσε τον Άρτσι το 2019. Ο ιδιοκτήτης ενός ζωολογικού πάρκου είχε πάρει την απόφαση να αφήσει ελεύθερη την αρκούδα στη φύση. Η γυναίκα ανησύχησε για την ευημερία του ζώου και κατάφερε να τον σταματήσει. Είπε στον ιδιοκτήτη: “Δεν μπορείς απλά να αφήσεις ελεύθερο ένα ζώο που κρατείται αιχμάλωτο για όλη του τη ζωή. Δε θα ξέρει πώς να διαχειριστεί τα άλλα άγρια ζώα και θα βρεθεί άμεσα σε κίνδυνο”. Έτσι, η Βερόνικα έκανε αυτό που πίστευε σωστό και υιοθέτησε την αρκούδα. Υπήρχε όμως ένα μεγάλο πρόβλημα…
Ο νόμος
Στη Ρωσία, δεν επιτρέπεται η εκτροφή άγριων ζώων, ειδικά όταν μιλάμε για μια τεράστια αρκούδα. Αυτό ήταν ένα πολύ σημαντικό εμπόδιο για να ζήσουν μαζί ο Άρτσι και η Βερόνικα. Όμως, η γυναίκα δεν το έβαλε κάτω και αρνήθηκε να τα παρατήσει από τόσο νωρίς. Θα έκανε τα πάντα για σώσει τον νέο της φίλο από τα άλλα άγρια ζώα της φύσης. Η Βερόνικα και η παρέα της αναζήτησαν κάποιο τρόπο για να κρατήσουν νόμιμα τον Άρτσι. Μετά από πολλές μέρες ερευνών, κατάφεραν να καταλήξουν σε ένα πανέξυπνο σχέδιο…
Το σχέδιο
Αν η Βερόνικα μπορούσε να αποδείξει ότι ο Άρτσι είναι το κατοικίδιο της, τότε θα μπορούσε να τον υιοθετήσει νόμιμα. Για να το καταφέρει αυτό, θα έπρεπε να αποδείξει ότι έχει υπό τον έλεγχο της την αρκούδα χωρίς να της κάνει κακό. Επίσης, θα έπρεπε να παρέχει στον Άρτσι ελευθερία και άφθονο χώρο να κινείται και να παραμένει ενεργός. Έτσι η Βερόνικα και ο Άρτσι αποφάσισαν να πηγαίνουν για ψάρεμα οι δυο τους κάθε μέρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν να αποδείξουν σε όλους ότι διασκεδάζουν μαζί. Ο κόσμος βλέποντας την αρκούδα χαρούμενη, να έχει μια καλή ζωή και πάντα στο πλευρό της τη Βερόνικα κατάλαβε και οι αρχές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να δηλώσουν τον Άρτσι σαν ένα κατοικίδιο. Η αρκούδα και η γυναίκα ήταν χαρούμενοι και πήγαιναν για ψάρεμα κάθε εβδομάδα. Ώσπου, μια μέρα συνέβη κάτι πολύ περίεργο…
Η περίεργη συμπεριφορά
Ήταν Τετάρτη απόγευμα και οι δυο τους βρισκόντουσαν στη βάρκα για να πάνε για ψάρεμα. Ο Άρτσι ήταν αυτός που έκανε κουπί και πήγε τη βάρκα μέχρι τη μέση της λίμνης. Η Βερόνικα έριξε το καλάμι της στο νερό. Όπως πάντα, απολάμβαναν την παρέα στη βάρκα. Όμως, αυτή τη φορά συνέβη κάτι το διαφορετικό. Κάτι που δε μας είχαν συνηθίσει οι δύο φίλοι. Η Βερόνικα παρατήρησε ότι ο Άρτσι άρχισε να συμπεριφέρεται περίεργα…
Ταράχτηκε
Ο Άρτσι άρχισε να κουνάει τη βάρκα με δύναμη μπρος – πίσω. Η Βερόνικα τον άρπαξε από το χέρι και τον κοίταξε στα μάτια προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε πάθει. Είδε στο βλέμμα του κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ. Η αρκούδα είχε μείνει έκπληκτη με κάτι. Τι ήταν όμως αυτό; Η Βερόνικα άφησε το καλάμι της στην άκρη, αγκάλιασε τον Άρτσι και του είπε: “Τι συμβαίνει φίλε;”. Τότε η αρκούδα έκανε κάτι που κανένας δε θα περίμενε…
Βρυχάται
Ο Άρτσι άρχισε να βρυχάται. Το έκανε κάθε φορά όλο και πιο δυνατά. Ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι του είχε τραβήξει την προσοχή και ήθελε να κάνει τη Βερόνικα να το δει και αυτή. “Τι θέλει να μου πει;” σκέφτηκε η γυναίκα προσπαθώντας να καταλάβει την αρκούδα. Ξαφνικά, ο Άρτσι σήκωσε το ένα του πόδι και έδειξε προς την όχθη. “Προσπαθεί να μου δείξει κάτι!”, αναφώνησε η Βερόνικα. Όταν κοίταξε προσεκτικά προς την κατεύθυνση που της έδειξε η αρκούδα αμέσως κατάλαβε κι εκείνη…
Μια άλλη αρκούδα
Στην όχθη της λίμνης, η Βερόνικα είδε μια άλλη αρκούδα! Το ζώο φαινόταν ότι επικοινωνούσε με κάποιον τρόπο με τον Άρτσι. Δεν μπορούσε να εξηγήσει πώς, αλλά η Βερόνικα ένιωσε ότι οι δύο αρκούδες είχαν θετική επικοινωνία μεταξύ τους. Ο Άρτσι κοιτούσε την άλλη αρκούδα με ζεστό και τρυφερό βλέμμα. Τότε η Βερόνικα αποφάσισε να πιάσει τα κουπιά και να κωπηλατήσει τη βάρκα προς την όχθη και συγκεκριμένα εκεί που βρισκόταν η άλλη αρκούδα. Καθώς πλησίαζαν, ο Άρτσι πήδηξε από τη βάρκα με μεγάλη ταχύτητα και έτρεξε προς την άλλη αρκούδα. Η Βερόνικα δε θα ξεχάσει ποτέ εκείνη τη μέρα και αυτό που συνέβη…
Η συνάντηση
Ο Άρτσι πήδηξε από τη βάρκα και έτρεξε προς την κατεύθυνση που βρισκόταν η άλλη αρκούδα. Η Βαρόνικα είχε αγχωθεί, καθώς φοβόταν μην τσακωθούν οι δύο αρκούδες. Όμως, προς μεγάλη της έκπληξη, τα δύο ζώα άρχισαν να αγκαλιάζονται μεταξύ τους. Οι δύο αρκούδες αγκαλιάστηκαν σφιχτά. Ήταν σαν να ξανά συναντιόντουσαν μετά από πολλά χρόνια. Η Βερόνικα σπάνια έβλεπε τον Άρτσι τόσο πολύ ενθουσιασμένο. Νόμιζε ότι είδε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του. Αυτό έκανε τη γυναίκα να καταλάβει κάτι πολύ σημαντικό…
Η Βερόνικα κατάλαβε
Όταν η Βερόνικα κοίταξε τον Άρτσι και τον τρόπο σύνδεσης που είχε με την άλλη αρκούδα αμέσως συγκινήθηκε. Αυτή η συνάντηση μεταξύ των δύο ζώων έκανε τη γυναίκα να συνειδητοποιήσει ότι αυτό ήταν το σπίτι του Άρτσι. Είχε έρθει η ώρα να αποχαιρετήσει τον καλύτερο της φίλο. Του έδωσε μια τελευταία αγκαλιά και με μεγάλη λύπη του είπε: “Θα σε επισκέπτομαι όποτε μπορώ, γούνινε φίλε μου!”
Ο αποχαιρετισμός
Το να αποχαιρετήσει τον καλύτερο της φίλο, ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που είχε κάνει ποτέ στη ζωή της η Βερόνικα. Όμως, νομίζοντας ότι ο Άρτσι θα ήταν χαρούμενος και θα έκανε καλή παρέα με το είδος του, έκανε τη γυναίκα να ήταν πεπεισμένη πως έκανε το σωστό. Ο Άρτσι θα ήταν ασφαλής και άνετος για να ζήσει όπως θέλει. Η Βερόνικα αποχαιρέτησε τον φίλο της για άλλη μια φορά, καθώς εκείνος εξαφανίστηκε αργά μέσα στο δάσος. Ένα ήταν σίγουρο. Αυτή δε θα ήταν η τελευταία φορά που η Βερόνικα έβλεπε τον Άρτσι!