Οι φήμες σχετικά με το καινούριο του σπίτι περιπλανιόντουσαν εδώ και χρόνια, και ο  Johnny ετοιμαζόταν να ζήσει τη μεγαλύτερη συγκίνηση της ζωής του.

Η φήμη έκανε τον Johnny ακόμη πιο περίεργο. “Πρέπει να λύσω το μυστήριο πίσω από το καινούριο μου σπίτι” είπε. Έτσι, άρπαξε ένα φτυάρι και άρχισε να σκάβει.
Αλλά ήταν ένα φτυάρι αρκετό για να ξετυλίξει αυτό το μυστήριο? Ανακαλύψτε το στην επόμενη σελίδα.

Ο Johnny δεν περίμενε ότι ένα φτυάρι ήταν αρκετό. Μπορεί να μην ήξερε τι επρόκειτο να βρεί σκάβοντας, αλλά ήξερε ότι χρειαζόταν περισσότερα από ένα σκέτο φτυάρι, έτσι πήγε και πήρε περισσότερα εργαλεία για να τον βοηθήσουν στην ανακάλυψή του.

Χωρίς χάρτη και χωρίς να έχει ιδέα τι ήταν αυτό που έψαχνε να βρεί, ο Johnny έσκαβε πολύ καιρό αλλά δεν βρήκε τίποτα.
Θα συνεχίσει να σκάβει και να καταστρέφει τον κήπο του? Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε τι έκανε.

Κόντευε να απογοητευτεί, όταν αποφάσισε να δοκιμάσει άλλους τρόπους για να βρεί τον κρυμμένο θησαυρό. Χρειαζόταν ένα καινούριο πλάνο. Κι έτσι κατέστρωσε ένα.

Ο Δήμος!
Θα πρέπει να γνωρίζουν κάτι γι\’ αυτό το σπίτι που να μπορεί να με βοηθήσει! Ο Δήμος κρατάει αρχεία τοπικών περουσιών τα οποία συνήθως δεν χάνονται σε βάθος χρόνου. Τι είπε ο Δήμος στον Johnny? Μάθετε στην επόμενη σελίδα.

Πήγε αμέσως στο Δήμο αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες για το σπίτι του, και επέστρεψε από τα γραφεία τους με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό του. Είχε πάρει την πληροφορία που έψαχνε τόσο απελπισμένα.

Ο Johnny ανακάλυψε ότι μια εταιρία είχε θελήσει να κατασκευάσει μια πισίνα στο σπίτι του. Αν και το σπίτι του δεν είχε πισίνα, ο Johnny ήξερε ότι αν συνέχιζε τις έρευνες θα έβρισκε κάτι ενδιαφέρον. Και πραγματικά ανυπομονούσε.
Ρίξτε μια ματιά στην επόμενη σελίδα.

Για να κατευνάσει το κύμα της περιέργειας που τροφοδότησε η νέα πληροφορία που έλαβε στα γραφεία του Δήμου, ο Johnny πλήρωσε για να προσλάβει μια ομάδα ειδικών.

Έφτασαν στο σπίτι του Johnny με ανιχνευτές μετάλλων και όλα τα εργαλεία και τον εξοπλισμό που απαιτούσε η αποστολή τους.
Πίνγκ! Πίνγκ! Χτυπούσαν οι ανιχνευτές μετάλλων καθώς άρχισαν ν\’ ανιχνεύουν μέταλλα εδώ κι εκεί στην πίσω αυλή του Johnny. Έκαναν όμως κάποια πρόοδο? Δείτε τι έκανε ο Johnny μετά στην επόμενη σελίδα.

Αφού σημάδεψαν προσεκτικά δύο σημεία στην πίσω αυλή του John, η δουλειά των ειδικών ολοκληρώθηκε. Ζήτω! Ο Johnny ήταν ενθουσιασμένος. Και ποιός δεν θα ήταν? Τώρα είχε μια ιδέα σε ποιό σημείο ν\’ αρχίσει το σκάψιμο. Τώρα, μπορούσε να ηρεμήσει και να σχεδιάσει πως θα λύσει το μυστήριο.

Αλλά τι βρήκαν τελικά? Ανακαλύψτε το στην επόμενη σελίδα. Μεγάλο σοκ!

Με το φτυάρι του, άρχισε να σκάβει ξανά. Αλλά αυτή τη φορά, στα σωστά σημεία. Εκεί που είχαν υποδείξει οι ανιχνευτές μετάλλων.

Κλαγγή! Τι ήταν αυτό? Ήταν ο ήχος του φτυαριού του Johnny που χτύπησε μέταλλο. Μαντέψτε τι βρήκε! Η επόμενη σελίδα θα σας εκπλήξει.

Μια είσοδος! Αλλά σε τί? Μία κρυφή είσοδος μπορεί να συμβολίζει το οτιδήποτε που μπορεί να κρύβεται εκεί.

Προφανώς, δεν ήταν πηγάδι, τρύπα, ή αποχετευτικός σωλήνας. Αλλά όσα περισσότερα ανακάλυπτε, τόσα περισσότερα προέκυπταν για ν\’ ανακαλύψει. Τι ήταν και πού οδηγούσε? Βρείτε το στην επόμενη σελίδα.

Παθιασμένος που πλησίαζε τη λύση του μυστηρίου, ο John δεν έχανε καθόλου τον ενθουσιασμό του.

Όμως γι\’ άλλη μιά φορά, αυτή η αποστολή δεν ήταν κάτι που μπορούσε να ολοκληρώσει μόνος του. Δεν ήταν σίγουρος τι θα μπορούσε ν\’ ανακαλύψει, ή εάν ήταν ασφαλές να κατέβει εκεί κάτω – το οικοδόμημα θα μπορούσε ξαφνικά να καταρρεύσει. Έτσι, έπρεπε να επιστρατεύσει ανθρώπους που ήταν ειδικοί σε αυτό τον τομέα.
Έχοντας βρεί βοήθεια, ο John ήταν αρκετά θαρραλέος ώστε να μπεί μέσα, και ήταν εκπληκτικό πού τον οδήγησε. Δείτε την ανακάλυψη του John στην επόμενη σελίδα.

Ο John αποφάσισε να κατέβει στην καταπακτή. Ήταν η ώρα να ικανοποιήσει την περιέργειά του. Είχε φτάσει η ώρα της αλήθειας. Η προσμονή αυτής της στιγμής ήταν τεράστια.

Αλλά τι ήταν αυτό στην πραγματικότητα? Και ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο? Μάθετε στην επόμενη σελίδα.

Αν και ο John εξεπλάγη όταν πρωτοκοίταξε εκεί κάτω, δεν ήταν με τίποτα προετοιμασμένος γι\’ αυτό που είδε, όταν η όρασή του προσαρμόστηκε και κοίταξε πιο προσεκτικά. Αυτά τα μεταλλικά φύλλα ήταν στην πραγματικότητα μέρη μιας παλιάς ελικοειδούς σκάλας.

Οπότε, έχουμε μία σκάλα. Αλλά είναι ασφαλές να την κατέβουμε? Αυτό θα ήταν μεγάλο ρίσκο, καθώς το οικοδόμημα δεν ήταν σταθερό. Έχοντας διαρκέσει πάνω από 50 χρόνια, δεν υπήρχε τρόπος να γνωρίζουμε πόσο σταθερή ήταν.
Ο John αποφάσισε τότε να συγκεντρώσει μερικούς φίλους, για να τον βοηθήσουν να διασφαλίσει ότι η είσοδος στο οικοδόμημα θα γινόταν με ασφάλεια. Οπότε τί έκαναν? Μάθετε στην επόμενη σελίδα!

Ο John βέβαια είχε σκοπό να κινηθεί με ασφάλεια. Η περιέργεια και ο ενθουσιασμός του για την ανακάλυψη που έκανε, δεν ήταν σημαντικότερα από την ασφάλειά του. Έτσι, ο John με τους φίλους του επινόησαν μια στρατηγική εισόδου στον υπόγειο χώρο, που ήταν αρκετά ασφαλής.

Έκαναν ανακατασκευή της εισόδου, διευρύνοντας και ενισχύοντας την οδό πρόσβασης γύρω από τις σκάλες, με μπετόν και νέο χάλυβα. Όμως ήταν αυτό απαραίτητο? Φυσικά!
Υπήρχε υψηλός κίνδυνος δομικής κατάρρευσης και αυτό ήταν πολύ σοβαρό. Έπρεπε να εγγυηθούν την ασφάλειά τους πριν κατέβουν κάτω. Ανακαλύψτε αν άξιζε όλη αυτή η προσπάθεια στην επόμενη σελίδα!

Στα πλαίσια αυτής της μικρής ανακατασκευής, έπρεπε ν\’ απαλλαγούν από την ελικοειδή σκάλα, και να χρησιμοποιήσουν μια απλή σκάλα για λόγους ασφαλείας.

O John τελικά κατέβηκε στην τρύπα για να δει πού θα τον οδηγούσε. “Θα ανταμειφθώ για τη σκληρή δουλειά μου με αυτό που θα βρώ?”, αναρωτήθηκε. Αλλά αυτό που ανακάλυψε τελικά ήταν πολύ πέρα από τη φαντασία του. Ρίξτε μια ματιά στην επόμενη σελίδα.

Όταν μπήκε, ο John σάστισε. Είχε ανακαλύψει ένα μεγάλο, εκπληκτικό δωμάτιο, χτισμένο βαθιά κάτω από την πίσω αυλή του. Το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι το πάτωμα ήταν συμπαγές, και όλη η κατασκευή βρισκόταν σε άριστη κατάσταση.

Αλλά έχει και συνέχεια! Θα πιστεύατε ότι, στη συνέχεια αυτής της σήραγγας, υπήρχε ένα πλήρες συγκρότημα από σήραγγες?
Μετά την ανακάλυψη αυτή ο John είχε ερωτηματικά, και σύντομα βρήκε τις απαντήσεις. Αποδεικνύεται ότι το υπόγειο συγκρότημα είχε χτιστεί τη δεκαετία του \’50, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, ως πυρηνικό καταφύγιο για ραδιενεργή βροχή.
Λόγω του φόβου και της παράνοιας που προκάλεσε η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης, πολλοί άνθρωποι είχαν χτίσει παρόμοια καταφύγια στην πίσω αυλή τους. Παρ\’ όλα αυτά, δεν ήταν ακόμα ξεκάθαρο γιατί η κατασκευή αυτή είχε γίνει από μια εταιρία, που έφτιαχνε πισίνες. Ο John έψαξε για την απάντηση και σύντομα τη βρήκε. Δείτε τι ανακάλυψε στην επόμενη σελίδα.

Η Whitaker Pools, εταιρία κατασκευής πισινών, όπως και πολλές άλλες παρόμοιες εταιρίες την εποχή, είχε χτίσει αυτό το καταφύγιο κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, ανταποκρινόμενη στη ζήτηση των πελατών της να προσθέσει την κατασκευή καταφυγίων στις υπηρεσίες της – σε περίπτωση που κάτι κακό συνέβαινε την ώρα που οι καλοί άνθρωποι έκαναν ένα καλό μπάνιο!

Στην τελική, δεν ήταν και μεγάλη επιστήμη, αφού γνώριζαν καλά ότι επρόκειτο για κατασκευές παρόμοιας λογικής με το σκάψιμο για κατασκευή πισινών.
Τώρα που η ανακάλυψη ολοκληρώθηκε, τι νομίζετε ότι έκανε ο John με το νέο του καταφύγιο? Βρείτε το στην επόμενη σελίδα.

Το επόμενο πράγμα που έκανε ο John, ήταν να ανακαινίσει το καταφύγιο και να το επαναφέρει σε καλή κατάσταση. Αλλά χρειαζόταν χρήματα, περίπου 2000 δολλάρια. Έτσι έφτιαξε μια ιστοσελίδα GoFundMe. Μέσω αυτής της σελίδας ζήτησε οικονομική υποστήριξη για να φέρεις εις πέρας την εκτέλεση της ιδέας του.
Σε αυτήν τη σελίδα έγραψε: “Γειά σας, είμαι ο John και χρειάζομαι βοήθεια για την επισκευή ενός καταφυγίου vintage που ανακάλυψα στην αυλή μου”. Το πλάνο του όμως ήταν πολύ συγκεκριμένο. Χρειαζόταν μονάχα μια πλήρη ανακαίνιση της εισόδου.

Λοιπόν, το έκανε! Κατά τη διάρκεια όλης της διαδικασίας, ανέβαζε ενημερώσεις, και μόλις τελείωσε, ανακοίνωσε στην ιστοσελίδα του ότι η είσοδος είχε επί τέλους ολοκληρωθεί. Με τα δικά του λόγια: “Οι σκάλες ολοκληρώθηκαν! Τώρα είναι εύκολο και ασφαλές να μπαίνετε και να βγαίνετε.”
Ουάου! Τι φοβερή ιστορία! Δεν είναι κάθε μέρα που ακούς για πηρυνικά καταφύγια στην πίσω αυλή ενος σπιτιού!