ตัวที่ใช่

ด้วยเหตุผลบางประการ สายตาของเจ้าของสัตว์เลี้ยงในอนาคตจึงไปจับลูกสุนัขมาสทิฟอังกฤษที่มีดวงตาสีน้ำตาลช็อกโกแลต ลูกสุนัขขนปุยตัวนี้สมบูรณ์แบบมาก! เจ้านี่เข้าขากับเฮย์เดนแน่นอน และเธอก็อดไม่ได้ที่จะรับมันไว้!

น่าแปลกที่ลูกสุนัขตัวนี้รู้สึกสบายตัวมากเมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเฮย์เดน เธอรู้ว่าเธอเลือกถูกแล้ว ราวกับว่าเธอรู้จักลูกสุนัขตัวนี้มานาน คุณอาจจะเรียกมันว่าพรหมลิขิตก็ได้

รับการแต่งตั้ง!

ชื่อ “แจ็คสัน” มันดูเหมือนจะเหมาะกับชื่อนี้ มันน่ารักและขนปุกปุย สุนัขพันธุ์มาสทิฟตัวนี้เหมาะกับบ้านนี้แม้จะอายุมากแล้วก็ตาม ดังนั้นแจ็คสันจึงเหมาะกับมันมากที่สุด!

ตอนนี้ เฮย์เดน นำลูกสุนัขกลับบ้านและต้องทำความคุ้นเคยกับชีวิตใหม่ได้แล้ว งานบ้านประจำวันของเขามีแนวโน้มที่จะทวีคูณขึ้น โดยมี “ลูก” คนที่ 3 วิ่งไปมา และจะมีพรมที่ถูกเคี้ยว รองเท้าที่ถูกกัดขาด และเฮย์เดนก็คิดไว้หมดแล้ว

ของขวัญ

ตามที่คาดไว้ ครอบครัวฮาเวิร์ดตื่นเต้นที่จะได้ต้อนรับสมาชิกใหม่เข้ามาในบ้านของพวกเขา แน่นอนว่าพวกเขาอยากมีสุนัขมานานแล้ว! เฮย์เดน ได้แนะนำมันให้รู้จักกับทุกคนในครอบครัวทันทีเมื่อเธอพาสุนัขกลับบ้าน ทุกคนอดไม่ได้ที่จะกอดมันและคลอเคลียกับขนนุ่มๆ ของมัน

ดูเหมือนว่าแจ็คสันจะผูกมิตรกับเด็กๆ ได้เร็วกว่าที่เฮย์เดนคาดคิดไว้มาก ทำให้เธอมีความสุขมาก เสียงเห่าและเสียงหัวเราะดังก้องไปทั่วบ้านของพวกเขา และนั่นคือทั้งหมดที่เฮย์เดนต้องการ แจ็คสันเป็นของขวัญจากสวรรค์ที่แท้จริง

สิ่งที่แปลก

เมื่อเวลาผ่านไปไม่นาน เจ้าของเริ่มสังเกตเห็นบางอย่างแปลกๆ เกี่ยวกับลูกสุนัขที่เธอรัก นิสัยขี้เล่นของมันเปลี่ยนไปทันที มันเงียบลงและเศร้าโศกมากขึ้น ดูเหมือนว่าดวงตาของมันก็เศร้าด้วย

เป็นอะไรไป ท้องไส้ปั่นป่วนหรือ? เฮย์เดนเริ่มกังวล แต่เธอไม่สามารถหาเหตุผลใดๆ มาอธิบายการเปลี่ยนแปลงของแจ็คสันที่รักของพวกเขาได้ เกิดอะไรขึ้นที่ทำให้แจ็คสันเปลี่ยนไปแบบนั้น? เธอเริ่มให้ความสนใจกับสุนัขมากขึ้น และในตอนนั้นเองที่เธอเริ่มสังเกตเห็นบางสิ่งที่ค่อนข้างน่าอึดอัดใจ

รักครอบครัว

เฮย์เดน ฮาเวิร์ด มีพื้นเพมาจากรัฐอินเดียนา ให้ความสำคัญกับครอบครัวเป็นอันดับแรก เธอต้องการให้ลูก ๆ ของเธอมีก้าวสำคัญในชีวิต: การสัตว์เลี้ยงตัวแรกของพวกเขาเป็นงานใหญ่ แต่เฮย์เดนมั่นใจว่าลูกชายและลูกสาวของเธอจะผ่านมันไปได้ ท้ายที่สุดแล้ว มันจะสอนแนวคิดเรื่องความรับผิดชอบให้พวกเขา

เมื่อแจ็คสันมาถึงบ้านของพวกเขา มันตัวเล็กมากจนเด็กๆ คิดว่ามันเป็นลูกน้อยของพวกเขา ครอบครัวฮาวเวิร์ดตื่นเต้นที่ได้เห็นมันเติบโต โดยรู้ว่าสุนัขพันธุ์นี้บางตัวสามารถหนักได้ถึง 220 ปอนด์! แท้จริงแล้วครอบครัวจะมีสิ่งที่ต้องทำอีกมากเมื่อแจ็คสันถึงวัยผู้ใหญ่

เมื่อพวกเขาสังเกตเห็นครั้งแรก

ทุกอย่างดูเป็นปกติและเป็นกิจวัตรของครอบครัวจนกระทั่งในวันเสาร์ที่ 15 เมษายน 2017 ครอบครัวฮาเวิร์ดทั้งหมดผ่อนคลายจากกิจกรรมในแต่ละวันและหวังว่าจะได้ใช้เวลายามเย็นที่บ้านอย่างมีความสุข ลูกสุนัขของพวกเขาก็อยากจะร่วมแสดงด้วย ดังนั้นมันจึงเข้าไปกอด เฮย์เดน บนโซฟา

เนื่องจากช่วงนี้แจ็คสันไม่ได้สนใจอาหารบนจานของมันเลย เฮย์เดนจึงให้ความสนใจเขามากขึ้นเล็กน้อยและเริ่มลูบตัวของมัน เนื่องจากเจ้าสุนัขชอบถูกลูบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากเล่นนอกบ้านมาทั้งวัน แต่มีบางอย่างที่ทำให้เธอถึงกับตั้งตัวไม่ทัน เมื่อเธอแตะที่ท้องของแจ็คสัน อะไรอยู่ในท้องของมัน?

อึดอัดเล็กน้อย

แจ็คสันรู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเฮย์เดนสัมผัสตัวเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง เขาค่อยๆ ถอยห่างจากนายหญิงของเขา แต่เขาก็ยังขี้เล่นอยู่เล็กน้อย สุนัขตอบสนองต่อการแสดงความรักเช่นเคย

แต่เฮย์เดนรู้ดีกว่านั้น ราวกับว่าแจ็คสันกำลังเจ็บปวด แต่พยายามไม่แสดงออกมาเพื่อไม่ให้คนของเขากังวล หรือเฮย์เดนอาจจะคิดมากเกินไป เธอมักจะกังวลมากเกินไปเล็กน้อยเมื่อพูดถึงลูก ๆ ของเธอ

มันโดนมดกัดหรือไม่?

เนื่องจากแจ็คสันมักจะออกไปเล่นนอกบ้านในสวนเสมอ จึงเป็นไปได้มากทีเดียวที่เขาได้สัมผัสกับสิ่งมีชีวิตประเภทต่างๆ เนื่องจากมันมีขนสั้น มดจึงสามารถเข้าไปซ่อนตัวและกัดมันได้อย่างง่ายดาย

ในทางกลับกัน เป็นไปได้อีกว่าอาจถูกผึ้งหรือตัวต่อต่อย เนื่องจากเป็นฤดูใบไม้ผลิแล้ว แต่แจ็กสันคงจะเจ็บปวดมากโดนต่อย เพราะพิษของผึ้งนั้นเจ็บปวดมาก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เฮย์เดนหวังว่าแจ็คสันจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานอย่างลับๆ

มันโรคติดต่อหรือเปล่า?

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหากเป็นโรคติดต่อ ลูก ๆ ของเธอก็เสี่ยงเช่นกัน พวกเขาใช้เวลาว่างด้วยกันเกือบทั้งหมดกับแจ็คสัน และถ้าเขาตกอยู่ในอันตราย มันก็แค่เรื่องของเวลาก่อนที่โรคจะแพร่ระบาด เฮย์เดนพยายามเลี่ยง และไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ที่เห็บจะระบาด แต่เธอแค่กังวล

แต่สิ่งที่เธอไม่สามารถเข้าใจได้ก็คือแจ็คสันยังคงร่าเริงอยู่ ยกเว้นท่าทางที่เซื่องซึมในตอนแรกของเขาที่หายไป เธอหวังเป็นอย่างยิ่งว่ารอยพวกนี้จะหายไปในเร็วๆ นี้ เพื่อที่เธอจะได้นอนหลับอย่างสงบ เพราะรู้ว่าทุกคนปลอดภัย

แจ้งเตือนสีแดง!

เมื่อมองเข้าไปใกล้ๆ เฮย์เดนก็เห็นว่ารูเล็กๆ เหล่านั้นมีเลือดไหลออกมาจริงๆ! โอ้ช่างน่ากลัวจริงๆ! เฮย์เดนตกใจมาก และเธอก็ไม่อยากให้ลูกๆ ของเธอเห็นด้วยซ้ำ เกิดอะไรขึ้นกับแจ็คสัน?

เฮย์เดนอยากจะกรีดร้อง แต่ตอนนี้รูนั้นจะทำให้ลูกน้อยขนปุกปุยของเธอแย่ลงไปอีก สิ่งที่เธอทำได้คือรวบรวมไหวพริบและพาแจ็คสันไปพบแพทย์ เฮย์เดนไม่คาดคิดว่าเรื่องจะออกมาเป็นแบบนี้ และการเห็นเลือดทั้งหมดบนลูกสุนัขของเธอมีแต่จะทำให้เรื่องแย่ลงไปอีก! เขาจะรักษามันได้มั้ย?

พบสัตวแพทย์

เฮย์เดนรู้แล้วว่านี่ไม่ใช่เรื่องของเห็บอีกต่อไป ถึงเวลาแล้วที่จะพาแจ็คสันไปหาสัตว์แพทย์ บางทีแพทย์อาจมีคำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับอาการของสุนัขและแนะนำแผนการรักษาที่เหมาะสม

เฮย์เดนไม่เคยเห็นสุนัขที่มีตุ่มแปลกๆ มากมายบนตัว รวมถึงรูหลายๆ รู! มันเป็นปริศนาที่เธอหวังว่าจะไขให้เร็วที่สุดเพื่อให้ขนของแจ็คสันกลับมานุ่มเหมือนเดิม ดังนั้น เฮย์เดน จึงไม่เสียเวลาและพาลูกสุนัขของเธอไปหาสัตว์แพทย์

ใช้กรรไกรตัดขน

ดร. ซันเบอรี ค่อยๆ เล็มขนของแจ็คสันอย่างระมัดระวังและโกนบริเวณที่มีรอยจุด เขาทำมันหลายครั้งนับไม่ถ้วน แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำบนตัวสุนัขหลายจุด แจ็คสันผู้น่าสงสารดูประหลาดใจเล็กน้อยกับผมทรงใหม่ของเขา แต่นั่นก็เพื่อผลดีต่อตัวเขาเอง

ในที่สุดสัตว์แพทย์ก็ตัดขนของมันออก และก็ได้เห็นสิ่งที่น่าสะพรึงกลัว มันเป็นรูเล็กๆ ที่เหมือนมีเหล็กไนขนาดใหญ่ และมันดูใหญ่ขึ้นเมื่อขนถูกตัดออก และมันน่าสลดใจที่เห็นแจ็คสันนอนแบบนั้นอยู่บนเปลหามของสัตว์แพทย์

สาเหตุของรูบนตัว

ปกติสัตวแพทย์จะเริ่มตรวจสอบและรีบแจ้งผลอย่างเร่งด่วน แต่สำหรับสถานการณ์ของแจ็คสันนั้นไม่ปกติ เพราะเขาไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน ผลการตรวจออกมาแล้ว และถึงเวลาที่ต้องแจ้งให้เฮย์เดนทราบถึงชะตากรรมของสุนัขของเขา

จากการตรวจอย่างละเอียดของแจ็คสัน สัตว์แพทย์เปิดเผยว่ารูนั้นไม่ได้เกิดจากการกัดของแมลง แต่เกิดจากเม็ดตะกั่ว! สายตาของเฮย์เดนเปลี่ยนจากความกังวลเป็นความโกรธ เธอพูดไม่ออกกับข่าวเศร้านี้!

วันดำเนินการ

เฮย์เดนไม่เคยคิดฝันว่าสุนัขตัวน้อยของเขาจะถูกผ่าตัดด้วยเหตุผลที่ไม่ใช่ทางการแพทย์ ครอบครัวของเขาก็ต้องตกใจเช่นกัน เพราะแจ็คสันคือแก้วตาดวงใจของพวกเขา! เมื่อกำหนดการผ่าตัดแล้ว เฮย์เดนก็หวังอย่างแรงกล้าว่าจะไม่มีอะไรผิดพลาดในห้องผ่าตัด

ดร. ซันเบอรีเริ่มขั้นตอนที่ละเอียดอ่อนอย่างระมัดระวังและจัดการกับหลุมที่ไม่ลึกมากนัก จากนั้นจึงขุดหลุมที่อยู่ในบริเวณที่ยากกว่า โดยรวมแล้วแจ็คสันมีกระสุนทั้งหมด 21 นัดในร่างกายของเขา – และนั่นยังไม่ใช่ทั้งหมด!

โทรหาตำรวจ

เมื่อเฮย์เดนนึกออกว่าแจ็คสันเคยเดินออกมาจากป่า เธอรีบติดต่อตำรวจซีมัวร์และเล่าทุกอย่างที่เธอรู้ เธอไม่แน่ใจว่าเพียงพอที่จะจับตัวผู้ร้ายได้หรือไม่ แต่เฮย์เดนมองโลกในแง่ดีและมั่นใจในความเชี่ยวชาญของตำรวจ

การโจมตีที่น่ากลัว

ตำรวจเคยรับโทรศัพท์หลายครั้งเกี่ยวกับสัตว์ที่ถูกทอดทิ้งหรือถูกทารุณกรรม แต่ไม่เคยมีในระดับนี้ โดยธรรมชาติแล้ว เมืองจะตื่นตัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นและหวาดกลัวต่อสัตว์เลี้ยงของตัวเอง! เพื่อให้สิ่งต่างๆ ราบรื่น ทางการจึงตัดสินใจเริ่มการสอบสวนในสถานที่จริง ซึ่งก็คือสวนหลังบ้านของฮาวเวิร์ด

ขณะตรวจสอบสนามตำรวจพบลูกตะกั่วจำนวนมากกองอยู่บนพื้นเหมือนขยะ เห็นได้ชัดว่าชายแปลกหน้ากระทำการชั่วร้ายนี้จากระยะไกลเท่านั้น และโชคดีที่พวกเขาพบเงื่อนงำแรกที่จะช่วยอย่างมากในการสืบหาตัวผู้กระทำความผิด

การค้นหาหลักฐานเพิ่มเติม

ตามปกติในการสืบสวน ตำรวจไม่ต้องการสรุปสิ่งใดที่อาจสร้างความหวังผิดๆ ให้กับผู้ที่เกี่ยวข้องในคดีนี้ เฮย์เดนต้องการคำตอบตอนนี้ แต่พวกเขาต้องแน่ใจก่อนว่าได้จับกุมถูกตัว พวกเขามาถึงบ้านของเพื่อนบ้านผู้ต้องสงสัยพร้อมหมายค้น

ชายที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้มีชื่อว่า ทิม วู้ดเวิร์ด เขาอยู่ที่นั่นมาระยะหนึ่งแล้ว แต่คุณไม่สามารถเข้าไปในบ้านของใครบางคนและประกาศว่าเขาเป็นอาชญากรโดยไม่ได้รวบรวมหลักฐานที่เพียงพอ เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่กลุ่มนี้

ในทางตรงกันข้าม นายวู้ดวาร์ดยังคงนิ่งเงียบแม้ว่าตำรวจจะพบว่าเขามีปืนอัดลมที่คล้ายกับกระสุน และที่น่าสงสัยยิ่งกว่านั้น คือประวัติอาชญากรรมของเขา! อันที่จริง ทิม วู้ดเวิร์ดคือตัวเต็งในการยิงแจ็คสัน แต่สิ่งที่ตำรวจต้องทำคือหาหลักฐานบางอย่างที่จะทำให้เขาสารภาพ

หลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ไม่เพียงพอ

วู้ดเวิร์ด เป็นผู้ต้องสงสัยคนเดียวในคดีทารุณกรรมสัตว์นี้ นอกจากนี้ เขายังมีประวัติอันอื้อฉาวในการทำเช่นนั้น แต่น่าเสียดายที่ไม่มีหลักฐานทางนิติวิทยาศาสตร์ที่บ่งชี้ว่าทิมมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนี้

แม้ว่าเขาจะถูกเคลียร์ในข้อหายิงแจ็คสันด้วยกระสุนตะกั่ว แต่ทิมก็ถูกพบว่าเขายุ่งเกี่ยวกับสารผิดกฎหมายในปริมาณมากพอที่จะจับกุมได้ทันที ทิมถูกนำตัวเข้าคุก โดยที่เฮย์เดนรู้สึกไม่ได้รับความยุติธรรมอย่างที่เธอหวังไว้ แต่ก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไรเลย และละแวกบ้านของเธอก็จะปลอดภัยสำหรับทุกคน