จอร์จไม่ได้สนใจคำเตือนของพ่อ ในช่วงหลายวันที่ผ่านมา เขาได้แต่เฝ้าดูสัตว์ทะเลทั้งหมดด้วยความสนใจ และตอนนี้ก็เป็นโอกาสของเขาที่จะได้เล่นกับพวกมัน
สมองของเด็กอายุ 8 ขวบไม่สามารถคาดการณ์อันตรายได้เช่นเดียวกับสมองของผู้ใหญ่ และนั่นคือสิ่งที่เบ็น (พ่อของจอร์จ) กลัว ดังนั้นเขาจึงวิ่งไปที่ที่ลูกชายของเขากำลังกรีดร้องอยู่
แต่จอร์จแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินและไม่สนใจต่อเสียงเรียกของพ่อที่กำลังตกใจ ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่แต่ในน้ำ ปลาตัวเล็ก ๆ มากมายกำลังว่ายอยู่รอบตัวเขา
นั่นเป็นเหตุว่าทำไมเขาถึงไม่ทันสังเกตเห็นว่ามีสัตว์ร้ายตัวใหญ่กำลังเข้ามาหาเขาจากด้านหลัง…
เบ็นอยู่ห่างจากลูกชายของเขาแค่ 10 เมตร คุณคิดว่านี่เพียงพอแล้วหรือยังที่จะพาตัวลูกชายออกมาจากที่นั่นอย่างรวดเร็ว แต่ก็มีอุปสรรคกั้นระหว่างพวกเขาสองคนอยู่
จอร์จข้ามมื้อเย็นไปเล่นกับปลา โดยบอกพ่อว่าจะไปเข้าห้องน้ำ
ไม่เป็นไร เบ็นคิด แต่เมื่อผ่านไป 10 นาที เขาก็ยังไม่กลับมา เบ็นรู้สึกกังวลจึงเดินไปหาลูกที่ห้องน้ำ แต่ก็พบห้องน้ำที่ว่างเปล่า
นี่ควรจะเป็นช่วงเวลาอาหารมื้อเย็นที่ดี แต่มันกลับกลายเป็นช่วงเวลาของการแข่งกับเวลาเพื่อช่วยชีวิตลูกชายของเขา
เรื่องนี้จะจบลงอย่างมีความสุขหรือไม่?
อีกไม่กี่เมตรก่อนที่เบ็นจะไปถึงสะพานซึ่งเขาสามารถข้ามไปได้ เขาคิดตลอดเวลาว่าสัตว์ร้ายกำลังจะทำร้ายลูกชายของเขา แต่ตอนนี้ สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ก็เกิดขึ้น
จอร์จเคยเห็นสัตว์ประหลาด และแม้หลายคนจะพยายามอยู่ให้ห่างไกลที่สุด แต่จอร์จกลับเลือกที่จะเข้าไปใกล้เรื่อย ๆ ลูกชายของเขาเคยทำแบบนี้มาก่อน
6 เดือนที่แล้ว เขาตกจากต้นไม้ ขณะที่พ่อของเขาขอร้องให้เขาลงจากที่นั่น จอร์จกลับปีนสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดเขาก็ตกลงมาขาหัก
แต่ถ้าสัตว์ร้ายตัวนี้จับเขาได้ มันจะเกิดเรื่องร้ายแรงกับเขามากกว่าการตกต้นไม้อย่างแน่นอน เขาตะโกนสุดเสียงเพื่อเรียกลูกชาย
“จอร์จ!!!”
โชคดีที่เมื่อเบ็นไปถึงลูกชายของเขาอยู่ นิ้วของเขายังอยู่ครบ
สัตว์ร้ายขนาดใหญ่ที่มีตัวกว้างกว่า 3 เมตร ยังคงอยู่ในบริเวณนั้น และจอร์จที่กำลังทำให้พ่อกลัวแทบตายก็กำลังจะทำสิ่งที่คิดไม่ถึง…
เขามองมาที่พ่อของเขาด้วยรอยยิ้มและชี้ไปที่ร่างในทะเลขนาดใหญ่
“พ่อ ดูซิว่าผมทำอะไร!”
จอร์จโบกมือขึ้นและพยายามดึงความสนใจของสัตว์ตัวนั้น และตอนนั้นเอง เขาก็เอาแขนจุ่มน้ำและยื่นเข้าไปในปากของสัตว์ตัวนั้น…
เบ็นตกใจมาก ตาของเขาเบิกกว้างอย่างที่เขาคาดไม่ถึง
“ลูกทำบ้าอะไรน่ะ!!?”
“เล่นกับเพื่อน” จอร์จบอกกับพ่อของเขา แล้วแขนทั้งหมดของเขาก็เข้าไปอยู่ในปากของปลาขนาดใหญ่นี้ เบ็นรีบร้องบอกให้ลูกชายเอาแขนออกมาก และตอนนั้นเขาก็พยายามหาไม้ขนาดใหญ่เพื่อจะตีสัตว์ร้ายตัวนี้
แต่ดูเหมือนเบ็นกำลังคุยกับผนังอยู่ เพราะจอร์จไม่ยอมฟัง
“อย่าทำร้ายมันพ่อ! ดูสิ มันน่ารักมาก”
เบ็นมองลงไปในน้ำและเห็นบางสิ่งที่น่าประทับใจ…
สัตว์ร้ายขนาดใหญ่ตัวนี้คือกระเบนราหูยาว 3.5 เมตร มันไม่ได้จะกัดลูกชายของเขาอย่างแน่นอน แต่ที่จริง ดูเหมือนว่ามันกำลังจูบแขนของจอร์จอยู่
จอร์จลูบหัวของมัน และมันก็ลอยนิ่งอยู่อย่างสงบ “ดูเหมือนมันจะชอบลูกนะ” เบ็นบอกกับลูกชายของเขา
จอร์จพยักหน้า แต่แล้วเขาก็เริ่มร้องไห้เบา ๆ “เป็นอะไรไปลูก”
เขาปาดน้ำตาและอธิบายกับพ่อของเขาว่า เขาได้เรียนรู้เกี่ยวกับปลาผ้าห่มตัวนี้ในชั้นเรียนชีววิทยาของเขา กระเบนราหูเป็นสายพันธุ์ที่ใหญ่ที่สุดในกลุ่มนี้ และมันจะอยู่รอดได้เฉพาะในน้ำเค็มของมหาสมุทรเท่านั้น
แล้วมันมาทำอะไรที่นี่!
“เราต้องช่วยมันนะพ่อ”
เบ็นคว้าโทรศัพท์มือถือของเขาและเรียกหน่วยพิทักษ์สัตว์มา เพื่อดำเนินการทันที และภายในครึ่งชั่วโมง ก็มีผู้ดูแลจำนวนมากที่รอรับสายอยู่ มีเฮลิคอปเตอร์ฉุกเฉินพร้อมตู้คอนเทนเนอร์สำหรับขนส่งด้วย
และนี่มันก็กลายเป็นการแข่งขันกับเวลา กระเบนราหูอาจจะจบชีวิตอยู่ในคลองนี้ก็ได้
การขาดออกซิเจนในน้ำจะทำให้เพื่อนใหม่ของจอร์จหายใจไม่สะดวก
“หวังว่ามันจะไม่สายเกินไป” ผู้ดูแลคนหนึ่งพูดด้วยสีหน้ากังวล
กระเบนราหูซึ่งจอร์จให้ชื่อว่าแฟรงกี้ ถูกยกขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็ว เบ็นและจอร์จขึ้นรถคันหนึ่งอย่างประหม่าเพื่อไปยังที่อยู่ที่แท้จริงของปลากระเบน
การเดินทางใช้เวลาเพียง 15 นาที แต่มันดูเหมือนผ่านมานานมาก ทันทีที่พวกเขาไปถึงน้ำทะเล พวกเขาก็เห็นเฮลิคอปเตอร์ที่มีกระเบนราหูลงมาจอดอยู่แล้ว
มันลอยอยู่ในน้ำ แต่ดูเหมือนจะไม่เคลื่อนไหว
จอร์จไม่ลังเลเลยสักนิดและวิ่งไปหาเพื่อนของเขาที่ป่วยอยู่ “แฟรงกี้…!” เป็นฉากที่สะเทือนใจมาก น้ำตาของเขาไหลอาบแก้มขณะที่เขาเข้าไปใกล้สัตว์ที่น่าสงสารนี้
แต่แล้วก็มีเรื่องอัศจรรย์เกิดขึ้น!!!
แฟรงกี้ ปลากระเบนเคลื่อนไหวทันทีที่ได้ยินเสียงจอร์จ ราวกับว่ามันกำลังมองเขาอยู่
จอร์จนั่งลงข้างเพื่อนตัวใหญ่และกอดมัน ไม่กี่นาทีต่อมา เพื่อนตัวยักษ์ก็ว่ายน้ำออกทะเลไปสู่การผจญภัยครั้งใหม่ แต่ยังคงความทรงจำของเพื่อนใหม่นี้ไว้ในใจเสมอ
ภาพที่สวยงามนี้จบลงอย่างมีความสุข!